دارایی‌های دیجیتال و نظام مالی سنتی؛ همزیستی یا رقابت؟

پس از بحران های مالی و ورشکستگی های متعدد، بسیاری از افراد اعتماد خود را به نظام بانکی سنتی از دست داده اند. در مقابل، آزادی مالی که فناوری های غیرمتمرکز ارائه می دهند، جایگزینی مقرون به صرفه و کارآمد را برای کاربران فراهم می سازد. با این حال، نقش نظام مالی سنتی در حفظ امنیت اقتصادی همچنان پررنگ باقی می ماند، چرا که این ساختارها با تدوین مقررات، به محافظت از افراد و کسب وکارها کمک می کنند. حتی اگر دارایی های دیجیتال و فناوری زنجیره بلوک به عنوان روش های اصلی پرداخت و انتقال ارزش مورد استفاده قرار گیرند، نمی توان تأثیر و نقش نظام مالی سنتی را نادیده گرفت.

با رشد فناوری های مالی غیرمتمرکز و افزایش توجه بانک ها و مدیران دارایی به دارایی های دیجیتال، مشخص است که همکاری میان این دو حوزه هنوز در مراحل اولیه قرار دارد. برای ورود مؤسسات مالی سنتی به این حوزه، لازم است که فناوری های غیرمتمرکز، همکاری های راهبردی ایجاد کرده و ابزارهای نوآورانه ای را برای رعایت چارچوب های قانونی به کار گیرند.

اگرچه برخی از طرفداران سرسخت غیرمتمرکزسازی از ورود نظام مالی سنتی به این حوزه استقبال نمی کنند، اما باید در نظر داشت که این نهادها دارای تجربه ای ارزشمند در مدیریت ریسک، نظارت بر مقررات و ایجاد اعتبار هستند. با افزایش بلوغ فناوری های مالی غیرمتمرکز، درک نقاط قوت و ضعف آن ها امکان همکاری سازنده با نظام مالی سنتی را فراهم می کند.

برخی مؤسسات مالی اقدام به انتشار دارایی های دیجیتالی مانند اوراق قرضه و اسناد خزانه کرده اند، اما حضور این نهادها در دنیای دارایی های دیجیتال عمدتاً به بانک های دیجیتال یا برنامه های آزمایشی زنجیره بلوکی محدود شده است. همچنین، اگرچه صندوق های سرمایه گذاری مبتنی بر دارایی های دیجیتال مانند بیت کوین و اتر به وجود آمده اند، اما همچنان فعالیت آن ها موازی با این حوزه است، نه در تعامل کامل با آن.

یکی از موانع ورود گسترده مؤسسات مالی سنتی، ماهیت غیرمتمرکز و شفاف فناوری زنجیره بلوک است که نیاز به انطباق داوطلبانه دارد. علاوه بر این، نبود قوانین شفاف و تفاوت های مقرراتی در مناطق مختلف جهان، باعث شده که این نهادها در ورود به این حوزه با تردید مواجه شوند.

اگرچه برخی از استانداردهای نظارتی مانند احراز هویت مشتری در پلتفرم های غیرمتمرکز در حال گسترش است، اما تعامل با زنجیره های عمومی که حجم عظیمی از نقدینگی را در خود جای داده اند، برای نهادهای سخت گیر در حوزه انطباق، همچنان ریسک های بسیاری به همراه دارد.

بانک ها به طور کلی توانایی مدیریت ریسک را دارند، زیرا می توان آن را اندازه گیری و کنترل کرد. اما ابهام و عدم قطعیت در حوزه مالی به معنای وجود نتایج نامشخص در آینده است. برای مؤسسات مالی که همواره به دنبال کاهش ریسک هستند، نوسانات بالای دارایی های دیجیتال و فناوری های غیرمتمرکز، به عنوان یک چالش اساسی مطرح می شود. از آنجا که هر دو طرف می توانند از همکاری با یکدیگر منتفع شوند، کاهش این فاصله مستلزم آن است که فناوری های غیرمتمرکز ابتدا استانداردهای خود را بهبود بخشند.

نظام مالی سنتی که قرن ها تجربه مدیریت دارایی و سازگاری با مقررات را دارد، نمی تواند با ماهیت کاملاً غیرمتمرکز فناوری های نوین که هنوز در وضعیت نامشخص قانونی قرار دارند، سازگار شود. نهادهای مالی به دلیل تعهدات قانونی خود، انعطاف پذیری چندانی در تعامل با اکوسیستم های غیرمتمرکز ندارند.

همچنین بخوانید: تعلیق تعرفه ها و رشد بازار ارز دیجیتال؛ توافق ترامپ با کانادا و مکزیک

با این حال، فناوری های غیرمتمرکز در مسیر بهبود انطباق و مدیریت ریسک گام هایی برداشته اند و بسیاری از پلتفرم ها و صرافی های دیجیتال با انجام حسابرسی های داوطلبانه، سعی در افزایش اعتماد سرمایه گذاران دارند. اگرچه هنوز مسیر طولانی در پیش است، اما نشانه هایی از تمایل به پذیرش الزامات قانونی نیز مشاهده می شود.

نهادهای مالی سنتی از کارایی فناوری زنجیره بلوک آگاه هستند و با افزایش علاقه سرمایه گذاران به این حوزه، آن را به عنوان یک فرصت درآمدزایی جدید در نظر می گیرند. اگر مؤسسات مالی احساس کنند که پلتفرم های غیرمتمرکز از امنیت کافی برخوردارند، می توانند با استفاده از اعتبار خود، خدمات نگهداری دارایی های دیجیتال و مدیریت سرمایه را به مشتریان ارائه دهند. همچنین، نهادهای بزرگ مالی می توانند با تأمین نقدینگی، دسترسی به خدمات وام دهی و راهکارهای جدید سرمایه گذاری را برای کاربران تسهیل کنند.

برخی از شرکت های سرمایه گذاری معتبر مانند بلک راک و فرانکلین تمپلتون پیش تر اقدام به دیجیتالی سازی دارایی های خود کرده اند و بانک هایی مانند سیتی گروپ نیز برنامه هایی را برای آزمایش این فناوری در نظر گرفته اند. این موارد نشان می دهد که مؤسسات مالی تمایل بسیاری به مشارکت در این حوزه دارند.

تا زمانی که نظام مالی سنتی، فناوری های غیرمتمرکز را به عنوان یک فرصت مدیریت شده و نه یک تهدید در نظر نگیرد، انتظار نمی رود که این دو حوزه به طور کامل با یکدیگر ادغام شوند. فناوری های غیرمتمرکز باید اولویت خود را بر رعایت استانداردهای قانونی مانند احراز هویت مشتری و مقابله با پول شویی قرار دهند و چارچوب هایی را برای انطباق با مقررات ایجاد کنند.

افزایش تدابیر نظارتی می تواند زمینه مشارکت فعال تر و سودآورتر نهادهای مالی سنتی را فراهم کند. البته، این موضوع برای بسیاری از پروژه های غیرمتمرکز، چالش برانگیز خواهد بود. با این حال، ابزارهای تحلیلی و راهکارهای نظارتی جدید می توانند به استارت آپ های کوچک کمک کنند تا وضعیت انطباقی خود را بهبود بخشند.

پلتفرم های غیرمتمرکز می توانند با بهره گیری از ابزارهای نوآورانه مانند راهکارهای احراز هویت مبتنی بر فناوری های جدید، نگرانی های مربوط به حریم خصوصی و امنیت را کاهش دهند. علاوه بر این، ادغام لایه های بیمه ای و توسعه پروتکل های ارتباطی میان زنجیره ای، می تواند اعتبار بیشتری برای این حوزه ایجاد کند و زمینه پذیرش گسترده تر آن را توسط نهادهای مالی فراهم سازد.

دستاوردهای فناوری های غیرمتمرکز از نظر نوآوری های فنی قابل توجه بوده و علاقه نظام مالی سنتی به آن ها، این موضوع را تأیید می کند. برای برداشتن گام بعدی، این فناوری ها باید مانند مؤسسات مالی سنتی، قوانین را جدی بگیرند. با استفاده از جدیدترین نوآوری ها و استانداردهای امنیتی در سطح نهادی، می توان همکاری های معناداری میان این دو بخش ایجاد کرد که بدون خدشه دار کردن اصول اصلی فناوری های غیرمتمرکز، به ادغام این دو اکوسیستم کمک کند.

همچنین بخوانید: افت شدید بازار ارزهای دیجیتال؛ بیت کوین به زیر ۹۴ هزار دلار رسید