قراردادهای فیوچر
قراردادهای فیوچر در اصل نوعی توافق مالی هستند که به خریدار و فروشنده اجازه می دهند یک دارایی را در آینده و با قیمتی از پیش تعیین شده معامله کنند. سازوکاری که در این قراردادها وجود دارد باعث می شود طرفین از نوسان های شدید بازار در امان بمانند و بتوانند برنامه ریزی دقیق تری انجام دهند. این قراردادها ابتدا در بازارهای سنتی برای کالاهایی مانند نفت، گندم یا فلزات ارزشمند شکل گرفتند. کشاورزان، تولیدکنندگان و سرمایه گذاران با استفاده از این ابزار می توانستند از ریسک تغییرات ناگهانی قیمت جلوگیری کنند؛ یعنی قبل از رسیدن زمان تحویل محصول، قیمت فروش یا خرید آن را قطعی کنند تا بحران های کوتاه مدت و نوسان های شدید نتواند آن ها را غافلگیر کند. در فضای اقتصادی مدرن، قراردادهای فیوچر تنها محدود به کالاهای فیزیکی نیستند. امروز این قراردادها در بازارهای مالی، ارزها، شاخص های بورس و حتی در حوزه ارز دیجیتال کاربرد گسترده ای دارند. جوهره این معاملات بر پایه پیش بینی آینده و مدیریت ریسک است؛ یعنی یک طرف معامله روی افزایش قیمت حساب باز می کند و طرف مقابل روی کاهش قیمت، اما هر دو به دلیل داشتن یک قرارداد رسمی و ارزش مشخص شده برای تاریخ آینده، حدی از ثبات و اطمینان را برای خود ایجاد می کنند. به این ترتیب، قراردادهای فیوچر به هر دو سمت بازار – هم سفته بازان و هم مصرف کنندگان واقعی – کمک می کنند تا با اطمینان بیشتری فعالیت کنند و از فشار نوسان های ناگهانی دور بمانند.
پیشنهاد ویتالیک بوترین: ایجاد بازار فیوچر گس برای ثبات کارمزدهای اتریوم
ویتالیک بوترین، هم بنیان گذار اتریوم، ایده ای تازه درباره ایجاد بازار «فیوچر گس» در شبکه اتریوم مطرح کرده که می تواند به کاربران این امکان را بدهد تا از نوسان های آینده کارمزدها در امان باشند و هزینه های خود را از قبل تثبیت کنند.