سیاست گذاری دارایی دیجیتال
سیاست گذاری در حوزه دارایی های دیجیتال به مجموعه ای از قوانین، مقررات و راهبردهایی گفته می شود که دولت ها، نهادهای مالی و بانک های مرکزی برای مدیریت و نظارت بر فعالیت های مرتبط با ارزهای دیجیتال و فناوری های زیرساختی آن ها تدوین می کنند. این سیاست گذاری ها با هدف ایجاد تعادل میان نوآوری فناورانه و حفظ ثبات اقتصادی و مالی صورت می گیرد و تلاش می کند هم زمان زمینه رشد صنعت دارایی های دیجیتال را فراهم کند و از بروز خطرات احتمالی مانند پول شویی، فرار مالیاتی، کلاهبرداری و بی ثباتی مالی جلوگیری نماید. با گسترش سریع بازار ارزهای دیجیتال، بسیاری از کشورها به این نتیجه رسیده اند که ادامه وضعیت بدون قانون مشخص می تواند منجر به چالش های جدی شود. در نتیجه، تنظیم مقررات برای صرافی ها، تعیین وضعیت حقوقی توکن ها، نظارت بر فرآیند عرضه اولیه ارزها و تدوین قوانین مرتبط با مالیات و گزارش دهی، به تدریج در دستور کار نهادهای تصمیم گیر قرار گرفته است. این سیاست گذاری ها گاه با نگاه حمایتی و توسعه گرا تدوین می شوند و گاه رویکردی محتاطانه و حتی محدودکننده دارند، بسته به اینکه کشورها چه میزان از آمادگی اقتصادی، زیرساخت فنی و توان نظارتی برخوردار باشند.
چرا اتریوم به دارایی محبوب شرکت های سرمایه گذار تبدیل شده است؟
با رشد چشم گیر بازار ارزهای دیجیتال و عبور گذرای ارزش کل این بازار از مرز سه هزار و هشتصد میلیارد دلار، توجه نهادهای سرمایه گذاری به اتریوم به طرز محسوسی افزایش یافته است. در یک ماه گذشته، شمار قابل توجهی از شرکت های بزرگ، حجم زیادی از این دارایی دیجیتال را به ترازنامه های خود افزوده اند و روند خرید آن به شکلی بی سابقه شدت گرفته است.