آینده مبهم ارز دیجیتال پای؛ آیا قیمت به یک دلار خواهد رسید؟

طبق برنامه ریزی ها، قرار است امروز حدود پنج میلیون و هشتصد هزار واحد از توکن های پای آزاد شوند. اما نکته ی قابل توجه این است که در بازه ی سی روز آینده، موج بزرگ تری از آزادسازی در راه است؛ به طوری که پیش بینی می شود دویست و بیست و سه میلیون توکن دیگر وارد بازار شوند. این افزایش عرضه، در شرایطی که تقاضای قوی برای خرید وجود ندارد، می تواند فشار نزولی بیشتری بر قیمت وارد کند.

در حال حاضر، قیمت پای در محدوده ی حساس ۰.۶۶ دلار در نوسان است؛ عددی که برای حفظ امیدواری به رشد قیمت، اهمیت زیادی دارد. تحلیل گران معتقدند اگر قیمت بتواند در نمودار روزانه بالاتر از این سطح تثبیت شود، احتمال جهش به سمت یک دلار یا حتی بیشتر وجود دارد. اما اگر این حمایت از دست برود، مخصوصاً با توجه به حجم بالای عرضه ی پیش رو، احتمال افت بیشتر قیمت دور از ذهن نیست.

از زمان آغاز معاملات رسمی این ارز دیجیتال در ماه فوریه، قیمت آن نوسانات شدیدی را تجربه کرده است. در مقاطعی تا سه دلار نیز بالا رفته بود، اما سپس سقوطی تا محدوده ی ۰.۴۰ دلار را پشت سر گذاشت. این روند نزولی، باعث دلسردی بسیاری از کاربران اولیه و استخراج کنندگان قدیمی شده است؛ به ویژه آن دسته از افرادی که از سال های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ با این پروژه همراه بودند.

دلایل متعددی در پس عملکرد نه چندان مطلوب قیمت پای وجود دارد. یکی از مهم ترین آن ها، فروش گسترده پس از آزادسازی توکن ها است. مانند بسیاری از پروژه هایی که توکن های خود را به شکل رایگان توزیع می کنند، پای نیز با هجوم فروش از سوی کاربران مواجه شده است. این موضوع به ویژه در مناطقی مانند آفریقا و آسیا مشهود است؛ جایی که دارندگان به محض دریافت توکن، آن را به پول نقد تبدیل می کنند که همین امر فشار فروش را افزایش داده است.

افزایش قابل توجه تعداد توکن های در گردش نیز عامل دیگری در کاهش قیمت محسوب می شود. در حال حاضر بیش از شش میلیارد و نهصد میلیون توکن پای در بازار وجود دارد و سقف کل عرضه نیز نزدیک به صد میلیارد تعیین شده است. این حجم عظیم از عرضه در مقایسه با ارزهایی مانند بیت کوین، که تنها بیست و یک میلیون واحد دارد، باعث می شود پیش بینی قیمت هایی مانند ده یا صد دلار برای پای در شرایط فعلی، واقع گرایانه نباشد.

در نهایت باید به مسأله ی استفاده ی محدود از این ارز در دنیای واقعی اشاره کرد. با وجود آن که هدف پروژه ی پای تبدیل شدن به یک وسیله ی رایج برای پرداخت است، اما استفاده ی عملی از آن هنوز بسیار محدود است. تنها تعداد اندکی از کسب وکارها این ارز را به رسمیت می شناسند و پذیرش گسترده ی آن در اقتصاد واقعی هنوز محقق نشده است. این کمبود کاربرد واقعی، باعث شده تقاضای مبتنی بر نیاز نیز در بازار ایجاد نشود و یکی دیگر از موانع رشد قیمت باشد.